Nederlands Dagblad (6 september 2006)
'Achter de schermen bij Elly's Wiebelwagen'

door Sophia Geuze

,,Tierelantijntjestijd.'' Elly Zuiderveld en drie enthousiaste kleuters hollen het trapje van een woonwagen af. Samen met de clowns Dop en Kurk zetten ze kratjes en stoeltjes klaar. Die zijn voor alle kinderen die naar het Theater van de Wiebelwagen komen kijken. Vorige week woensdag waren de opnames voor het nieuwe kinderprogramma Elly en de wiebelwagen in volle gang. Vandaag is de eerste aflevering bij de Evangelische Omroep te zien.

De ingrediënten voor het programma zijn: liedjes, een Bijbelverhaal, sketches en heel veel kinderen. Voor elke aflevering zijn 'verse' kinderen nodig om geen problemen met de arbeidsinspectie te krijgen. Centraal thema in het programma is steeds een bijbelverhaal. In de eerste uitzending zal dat Mozes zijn. Op het stoepje van de woonwagen vertelt Elly verhalen uit het boek 'Beloofd, is beloofd', de Bijbel. Elly is met haar wiebelwagen op reis naar het land van 'Beloofd, is beloofd'. De clowns Dop en Kurk reizen met haar mee. Zij hebben het boek gevonden, maar snappen niet veel van de verhalen die erin staan. De vertelling neemt twee en een halve minuut in beslag. Kinderboekenschrijfster Vrouwke Klapwijk schreef de tekst. Tijdens de opname maakt illustratrice Willeke Brouwer er tekeningen bij. Ze tekent ze op de melkglazen ruitjes van de wiebelwagen.

Na het voorlezen is het tijd voor tierelantijntjes in tierelantijntjestijd. Niet alleen worden alle attributen klaar gezet voor de sketch van Dop en Kurk. Ook alle kinderen worden voorzien van een kunstige ballonnenhoed. Ze zijn gemaakt door Kurk, gespeeld door Guido Verhoef. Hoewel hij drie manden vol hoedjes klaar had staan, zijn het er toch nog te weinig. ,,Ik heb nog geen hoedje'', roept een kind. Geen nood. In een paar seconden heeft de ballonnengoochelaar een nieuwe geknutseld.

Dop, gespeeld door Arthur Pirenne, staat inmiddels in de boerenstal vol landbouwapparaten die dienst doet als kleedruimte. De opnames voor de eerste drie programma's vinden namelijk plaats op een boerderij in Scherpenzeel. Dop doet een luier om en stapt vervolgens in een rieten mand. Zijn benen steken eruit en twee touwen zorgen ervoor dat de mand halverwege zijn lijf blijft hangen. Op zijn hoofd komt een katoenen luier waarvan door middel van vier knopen een hoedje is gemaakt. Kurk heeft het makkelijker. Hij hoeft alleen een goudkleurige jurk aan. En die kan gewoon over zijn ietwat groezelige pak.

Mozes
In de tussentijd houdt regisseur Dennis Bots, die onder andere Goede Tijden Slechte Tijden, Costa en Zoop in Afrika regisseerde, de kinderen bezig. ,,Straks komt er een toneelstukje en een liedje'', legt hij de kleuters uit. ,,En we gaan niet één keer kijken, maar twee of drie keer. Jullie moeten elke keer doen of jullie het voor het eerst zien. Kunnen jullie dat?'' ,,Ja'', is het enthousiaste antwoord.

Bots is technisch verantwoordelijk voor het programma. Inhoudelijk ligt de regie in handen van Stella Damavandi. Als alle drie de cameraís er klaar voor zijn, beginnen de opnames. De kinderen klappen en zingen uit volle borst. En als Dop in een luier verschijnt, klinkt er natuurlijk 'Ha, jij hebt een luier aan', uit het jeugdige publiek.

,,Ik ben baby Mozes, ik heb het zo naar mijn zin'', zingt Dop. Terwijl hij vrolijk peddelt, zien de kinderen dreigend gevaar. ,,Een krokodil voor u'', klinkt het van verschillende kanten. Kurk, verkleed als prinses, komt Mozes redden. Dan loopt de scene uit de hand. In de mand van Dop zit nog een beest. Dop en Kurk willen het doodslaan. Elly grijpt in en haalt een kleine kikker uit de mand. ,,Die moet niet dood. Die moet terug in de sloot.'' De kikker kwam ook al in een scene voor die eerder op de dag werd opgenomen. De puzzelstukjes waaruit het programma wordt opgebouwd, moeten bij de montage weer in elkaar vallen.

Doventolk
Drie kinderen uit het publiek mogen op het podium met Elly een lied zingen. Thomas die uit volle borst meezingt, mag het mandje met de pop vasthouden. De liedjes zijn natuurlijk geschreven door Elly Zuiderveld. Ze passen naadloos bij het vertelde verhaal en de gespeelde sketch. Door aan een grote muzieksleutel te draaien die aan de wiebelwagen zit, start de muziek. De tekst van de liedjes staat op een grote flap-over buiten het zicht van de camera's. Naast de tekst staat een doventolk. Zij maakt gebaren bij de liedjes die Elly zo goed en zo kwaad als het gaat overneemt.

,,Ik probeer in elk geval gebarentaal bij het refrein te doen. We hopen dat ook dove kinderen wat van het programma oppikken'', legt Elly in een spaarzame pauze uit. ,,Daarom zijn de sketches van Dop en Kurk ook heel summier. Oudere dove kinderen kunnen naar programmaís met ondertiteling kijken, maar voor jonge dove kinderen is er heel weinig.''

Het werk voor de eerste groep kleuters zit erop. Hun mooie hoed mogen ze mee naar huis nemen. En uit de tas uit de Wiebelwagen komt voor elk kind nog een bloembol. De nieuwe lichting kinderen staat al weer te wachten. De meegekomen ouders zijn minstens zo gespannen als hun kroost.

De koeien die op de eerste rang stonden, houden het voor gezien. Zij gaan achter de boer aan, op weg naar de melkstal.